жне́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
жне́ўнік |
| Р. |
жне́ўніку |
| Д. |
жне́ўніку |
| В. |
жне́ўнік |
| Т. |
жне́ўнікам |
| М. |
жне́ўніку |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жне́ўнік, жніўнік ’іржышча’ (Абабурка, Шатал., Жд. 3, Жыв. сл., 210), рус. бранск. жневник ’тс’. Ад прыметніка жніўны, утворанага ад жніво або ад жнеўны (< жьн‑ѣв‑ьн‑ъ) з суфіксам ‑ік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жне́ўнік Зжатае поле ці жытнёвы іржэўнік (А. Бялевіч. 3 добрай доляй заручоныя, 1960, 48, Пух., Сміл. Шат.). Тое ж жні́венне (Нас.), жні́вішча (Зах. Бел. Др,-Падб., Нас.), жні́ўнік (Лёзн. Касп., Хойн.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)