жмуто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жмуто́к жмуткі́
Р. жмутка́ жмутко́ў
Д. жмутку́ жмутка́м
В. жмуто́к жмуткі́
Т. жмутко́м жмутка́мі
М. жмутку́ жмутка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жмуто́к, -тка́ м., уменьш.

1. клочо́к; (соломы и т.п. — ещё) пучо́к;

2. (тряпья, бумаги и т.п.) комо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жмуто́к, ‑тка, м.

Памянш. да жмут; невялікі жмут. Рэдактар сунуў у рукі Лабановічу жмуток доўгенькіх паперачак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жмут, -а́, М жмуце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Невялікі скрутак чаго-н.

Ж. дроту.

Ж. вяровак.

|| памянш. жмуто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вагаць некаторы час. Павагаць шалькі. □ Якім павагаў у руках жмуток, палажыў на заслончык і доўга ўглядаўся на грошы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wisp

[wɪsp]

n.

1) жмуто́к, шмато́к -ка́ m.

a wisp of hay — жмуто́к се́на

2) мала́я ча́стачка, кры́ха f.

a wisp of smoke — малы́ клубо́к ды́му

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

флакуля́цыя

(ад лац. flacculus = жмуток)

з’яўленне вялікіх скапленняў часцінак у працэсе каагуляцыі асадкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wisp [wɪsp] n.

1. жмуто́к; пучо́к;

a wisp of hair пасма́чка валасо́ў

2. не́шта кво́лае;

a wisp of a girl то́ненькае дзяўчо́; не дзяўчо́, а сало́мінка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Flausch

m -(e)s, -e

1) тэкст. мя́ккі драп; ба́йка

2) жмуто́к, па́смачка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фло́кулы

(лац. flocculus = жмуток)

светлыя і цёмныя плямы, якія заўважаюцца на Сонцы ў монахраматычным святле пэўнай даўжыні хвалі, напр. у праменях кальцыю і вадароду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)