жева́ть несов., прям., перен. жава́ць;

жева́ть губа́ми жава́ць губа́мі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жава́ць несов.

1. жева́ть;

ж. кава́лак хле́бажева́ть кусо́к хле́ба;

2. перен. жева́ть, мусо́лить;

ж. яко́е-не́будзь пыта́ннежева́ть (мусо́лить) како́й-л. вопро́с;

ж. жва́чкужева́ть жва́чку;

жывём, хлеб жуёмпогов. живём, хлеб жуём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́мчыць несов., разг. жева́ть (беззубым ртом)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храбуста́ць несов. (жевать с хрустом) хрусте́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захру́мстаць сов., разг. (начать жевать с хрустом) захрусте́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жва́чка ж., в разн. знач. жва́чка;

жава́ць ~кужева́ть жва́чку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похру́стывать несов. (издавать хруст) пахру́стваць; (жевать с хрустом) храбуста́ць, хру́мстаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хрусте́ть несов.

1. (издавать хруст) хрусце́ць, храбусце́ць;

2. (ломать с хрустом) храбуста́ць, хру́стаць;

3. (жевать с хрустом) хру́мстаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жва́чка в разн. знач. жва́чка, -кі ж., мн. нет; (пережёванная масса — ещё) жо́ванка, -кі ж.;

жева́ть жва́чку жава́ць жва́чку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жава́ць, жваць, жую. Рус. жева́ть, укр. жува́ти, польск. żuć, żwać, в.-луж. žuć, н.-луж. žuś, палаб. zavǎt, чэш. žvykati, уст. žváti, славац. žuť, žuvať, славен. žvekáti, žvečiti, серб.-харв. жва́кати, жва́тати, балг. жва̀кам, макед. џвака, жвака ’тс’. Ст.-сл. жьвати, жоуѭ. Прасл. *žьvati, *žujǫ (*zjьv‑) з і.-е. *g(i̯)eu‑, gʼ(i̯)eu‑ ’жаваць’ (Покарны, 400): літ. žiáunos, лат. żaũnas ’сківіца, жабры’, ням. kauen, англ. chew, новаіранск. ǰāvidan ’жаваць’. Фасмер, 2, 39–40; Шанскі, 1, Ж, 280; Траўтман, 372.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)