жвіры́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Крупінка жвіру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Жвіры́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Жвіры́нка
Р. Жвіры́нкі
Д. Жвіры́нцы
В. Жвіры́нку
Т. Жвіры́нкай
Жвіры́нкаю
М. Жвіры́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жвіры́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жвіры́нка жвіры́нкі
Р. жвіры́нкі жвіры́нак
Д. жвіры́нцы жвіры́нкам
В. жвіры́нку жвіры́нкі
Т. жвіры́нкай
жвіры́нкаю		 жвіры́нкамі
М. жвіры́нцы жвіры́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жвіры́нка ж., разг. крупи́нка гра́вия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жвіры́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крупінка жвіру. Плешчацца па краях [берагоў рэчкі] вада, жвірынкі маленькія вылізвае. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)