жбано́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жбано́к |
жбанкі́ |
| Р. |
жбанка́ |
жбанко́ў |
| Д. |
жбанку́ |
жбанка́м |
| В. |
жбано́к |
жбанкі́ |
| Т. |
жбанко́м |
жбанка́мі |
| М. |
жбанку́ |
жбанка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
жбано́к, ‑нка, м.
Абл. Збанок. — Шкада, што не папрасіў прынесці жбанок вады — хочацца піць. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)