жаўтаво́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жаўтаво́чка |
жаўтаво́чкі |
| Р. |
жаўтаво́чкі |
жаўтаво́чак |
| Д. |
жаўтаво́чцы |
жаўтаво́чкам |
| В. |
жаўтаво́чку |
жаўтаво́чак |
| Т. |
жаўтаво́чкай
жаўтаво́чкаю |
жаўтаво́чкамі |
| М. |
жаўтаво́чцы |
жаўтаво́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жаўтаво́чка ж., зоол. желтогла́зка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жаўтаво́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Птушка атрада кулікоў, у якой каля вачэй жоўты абадок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
желтогла́зка зоол. жаўтаво́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)