Verbum

анлайнавы слоўнік

жа́рцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жа́рцік м., уменьш. шу́точка ж.;

◊ пусці́ць ж. — отпусти́ть шу́точку;

стро́іць ~кі — шу́точки шути́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́рцік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да жарт.

•••

Строіць жарцікі гл. строіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́рцік м разм памянш Späßchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

жарт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Забаўная выхадка, востры дасціпны выраз.

На вяселлі гучаў смех і сыпаліся жарты за жартамі.

2. Кароткае апавяданне са смешным, забаўным зместам.

3. Невялікая камічная п’еса.

П’еса-ж. у адной дзеі.

4. у знач. прысл. жа́ртам. Не сур’ёзна, для забавы.

Сказаць жартам.

◊

Без жартаў — усур’ёз.

Жарты на (у) бок — ужыв. як папярэджанне аб пераходзе да сур’ёзнай справы.

Не жарты — пра што-н. важнае.

Не на жарт — вельмі сур’ёзна.

|| памянш. жа́рцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żarcik, ~u

м. жарцік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Witzeléi

f -, -en

1) (недарэ́чны) жа́рцік

2) ця́га да до́сціпу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)