жарнавы́ гл. жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарнавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарнавы́ жарнава́я жарнаво́е жарнавы́я
Р. жарнаво́га жарнаво́й
жарнаво́е		 жарнаво́га жарнавы́х
Д. жарнаво́му жарнаво́й жарнаво́му жарнавы́м
В. жарнавы́ (неадуш.)
жарнаво́га (адуш.)		 жарнаву́ю жарнаво́е жарнавы́я (неадуш.)
жарнавы́х (адуш.)
Т. жарнавы́м жарнаво́й
жарнаво́ю		 жарнавы́м жарнавы́мі
М. жарнавы́м жарнаво́й жарнавы́м жарнавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарнавы́ жерново́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жо́рны, -аў.

Ручны млын з двух гладка абчасаных круглых камянёў, пры дапамозе якіх пераціраюць зерне на муку.

|| прым. жарнавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарнавы́, ‑ая, ‑ое і жо́рнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жорнаў, жарна, прызначаны для іх. Жарнавы камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́рнавы,

гл. жарнавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)