Жа́рна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Жа́рна
Р. Жа́рны
Д. Жа́рне
В. Жа́рну
Т. Жа́рнай
Жа́рнаю
М. Жа́рне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаро́н

‘жорнавы камень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жаро́н жаро́ны
Р. жарна́
жаро́на		 жаро́наў
Д. жарну́
жаро́ну		 жаро́нам
В. жаро́н жаро́ны
Т. жарно́м
жаро́нам		 жаро́намі
М. жарне́
жаро́не		 жаро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарнавы́, ‑ая, ‑ое і жо́рнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жорнаў, жарна, прызначаны для іх. Жарнавы камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)