жардзя́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жардзя́нік |
жардзя́нікі |
| Р. |
жардзя́ніка |
жардзя́нікаў |
| Д. |
жардзя́ніку |
жардзя́нікам |
| В. |
жардзя́нік |
жардзя́нікі |
| Т. |
жардзя́нікам |
жардзя́нікамі |
| М. |
жардзя́ніку |
жардзя́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
жардзя́нік м., обл. забо́р из жерде́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жардзя́нік, ‑а, м.
Абл. Плот, зроблены з жардзін. Параска нясмела пералезла цераз жардзянік пад вішнямі, к гумну падышла. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агароджа, агарожа, загарад, загарадзь, загарадка, загародка, загарода, загарада, згарода, абгародка, плот, паркан, тын, частакол / мураваная: мур / плеценая: пляцень, плетнік / з жэрдак: жардзянік / з дошчачак: штыкетнік / з расліннасці: жываплот
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)