жардаго́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жардаго́н |
жардаго́ны |
| Р. |
жардаго́на |
жардаго́наў |
| Д. |
жардаго́ну |
жардаго́нам |
| В. |
жардаго́на |
жардаго́наў |
| Т. |
жардаго́нам |
жардаго́намі |
| М. |
жардаго́не |
жардаго́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жардаго́н ’гарэза’ (Касп.). Рус. калін. жерздогон ’рыбак, які ловіць рыбу пад ільдом, працягваючы жэрдкай невад з адной палонкі ў другую’. Ад першаснага вытворча-рыбацкага тэрміну, прадстаўленага ў рус., перанос на агульнаацэначнае абазначэнне чалавека.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)