жарга́ць

‘драпаць што-небудзь (руку, твар і пад.); асядлаць каго-небудзь, сесці верхам на каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жарга́ю жарга́ем
2-я ас. жарга́еш жарга́еце
3-я ас. жарга́е жарга́юць
Прошлы час
м. жарга́ў жарга́лі
ж. жарга́ла
н. жарга́ла
Загадны лад
2-я ас. жарга́й жарга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жарга́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Жэ́рґаць, жа́рґаць, жы́рґаць ’пераступаць, пералазіць, скакаць, крочыць’ (Сл. паўн.-зах., мядз., Нар. словатв.). Зважаючы на выбухное ґ і распаўсюджанне, з літ. žer̃gti, žir̃gti ’расставіць ногі; сесці на каня’, аб якіх гл. Фрэнкель, 1301, 1303, 1291. Гл. Сл. паўн.-зах., 2, 173.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)