жарабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

Тое, што і жарабец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарабо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жарабо́к жарабкі́
Р. жарабка́ жарабко́ў
Д. жарабку́ жарабка́м
В. жарабка́ жарабко́ў
Т. жарабко́м жарабка́мі
М. жарабку́ жарабка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жарабо́к, -бка́ м.

1. уменьш.-ласк. жере́бчик;

2. (шкура жеребёнка-недоноска) жеребо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарабо́к, ‑бка, м.

Непакладаны конь; конь-самец. Жарабок-стаеннік. Племянны жарабок. □ Быў у .. [Шахлевіча] тут улюбёны жарабок са спецыяльным прызначэннем множыць конскую народу. Колас. На ўсім скаку мог заарканіць Касым самага дзікага жарабка, за кароткі час аб’ездзіць яго. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарабе́ц м, жарабо́к м Héngst m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stallion [ˈstæljən] n. agr. жарабе́ц, жарабо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заво́д³, -у, М -дзе, м. (разм.).

Асобая, адборная парода свойскай жывёлы.

Свінні добрага заводу.

Пакінуць на з.

|| прым. завадскі́, -ая, -ае.

З. жарабок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарэ́бчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да жарабок; невялікі жарабок. Быў проста жарэбчык, малюсенькі, кволенькі, здаецца, мала большы за добрае ягнё. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жеребо́к (шкурка жеребёнка-недоноска) жарабо́к, -бка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жеребе́ц жарабе́ц, -бца́ м. и жарабо́к, -бка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)