жана́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жана́цік |
жана́цікі |
| Р. |
жана́ціка |
жана́цікаў |
| Д. |
жана́ціку |
жана́цікам |
| В. |
жана́ціка |
жана́цікаў |
| Т. |
жана́цікам |
жана́цікамі |
| М. |
жана́ціку |
жана́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жана́цік ’жанаты чалавек; той, хто хоча жаніцца’ (Юрч., Жд. 3). Рус. разм. жена́тик ’тс’. Ад жанат‑ы з дапамогай суфікса ‑ік у выніку кандэнсацыі выразу тыпу жанаты мужчына, відаць, паралельна з рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)