жамяры́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. жамяры́ца
Р. жамяры́цы
Д. жамяры́цы
В. жамяры́цу
Т. жамяры́цай
жамяры́цаю
М. жамяры́цы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жамяра́ ж.

1. (жамярыца, насякомае) Insékt n -(e)s, -en;

2. зборн. Flíegen und Schnáken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)