жало́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
жало́бна жало́бней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жало́бна нареч. ско́рбно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жало́бна-паміна́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жало́бна-паміна́льны жало́бна-паміна́льная жало́бна-паміна́льнае жало́бна-паміна́льныя
Р. жало́бна-паміна́льнага жало́бна-паміна́льнай
жало́бна-паміна́льнае
жало́бна-паміна́льнага жало́бна-паміна́льных
Д. жало́бна-паміна́льнаму жало́бна-паміна́льнай жало́бна-паміна́льнаму жало́бна-паміна́льным
В. жало́бна-паміна́льны (неадуш.)
жало́бна-паміна́льнага (адуш.)
жало́бна-паміна́льную жало́бна-паміна́льнае жало́бна-паміна́льныя (неадуш.)
жало́бна-паміна́льных (адуш.)
Т. жало́бна-паміна́льным жало́бна-паміна́льнай
жало́бна-паміна́льнаю
жало́бна-паміна́льным жало́бна-паміна́льнымі
М. жало́бна-паміна́льным жало́бна-паміна́льнай жало́бна-паміна́льным жало́бна-паміна́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жало́бна-ўрачы́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жало́бна-ўрачы́сты жало́бна-ўрачы́стая жало́бна-ўрачы́стае жало́бна-ўрачы́стыя
Р. жало́бна-ўрачы́стага жало́бна-ўрачы́стай
жало́бна-ўрачы́стае
жало́бна-ўрачы́стага жало́бна-ўрачы́стых
Д. жало́бна-ўрачы́стаму жало́бна-ўрачы́стай жало́бна-ўрачы́стаму жало́бна-ўрачы́стым
В. жало́бна-ўрачы́сты (неадуш.)
жало́бна-ўрачы́стага (адуш.)
жало́бна-ўрачы́стую жало́бна-ўрачы́стае жало́бна-ўрачы́стыя (неадуш.)
жало́бна-ўрачы́стых (адуш.)
Т. жало́бна-ўрачы́стым жало́бна-ўрачы́стай
жало́бна-ўрачы́стаю
жало́бна-ўрачы́стым жало́бна-ўрачы́стымі
М. жало́бна-ўрачы́стым жало́бна-ўрачы́стай жало́бна-ўрачы́стым жало́бна-ўрачы́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жало́бнао́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жало́бнао́рны жало́бнао́рная жало́бнао́рнае жало́бнао́рныя
Р. жало́бнао́рнага жало́бнао́рнай
жало́бнао́рнае
жало́бнао́рнага жало́бнао́рных
Д. жало́бнао́рнаму жало́бнао́рнай жало́бнао́рнаму жало́бнао́рным
В. жало́бнао́рны (неадуш.)
жало́бнао́рнага (адуш.)
жало́бнао́рную жало́бнао́рнае жало́бнао́рныя (неадуш.)
жало́бнао́рных (адуш.)
Т. жало́бнао́рным жало́бнао́рнай
жало́бнао́рнаю
жало́бнао́рным жало́бнао́рнымі
М. жало́бнао́рным жало́бнао́рнай жало́бнао́рным жало́бнао́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жало́бна-элегі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жало́бна-элегі́чны жало́бна-элегі́чная жало́бна-элегі́чнае жало́бна-элегі́чныя
Р. жало́бна-элегі́чнага жало́бна-элегі́чнай
жало́бна-элегі́чнае
жало́бна-элегі́чнага жало́бна-элегі́чных
Д. жало́бна-элегі́чнаму жало́бна-элегі́чнай жало́бна-элегі́чнаму жало́бна-элегі́чным
В. жало́бна-элегі́чны (неадуш.)
жало́бна-элегі́чнага (адуш.)
жало́бна-элегі́чную жало́бна-элегі́чнае жало́бна-элегі́чныя (неадуш.)
жало́бна-элегі́чных (адуш.)
Т. жало́бна-элегі́чным жало́бна-элегі́чнай
жало́бна-элегі́чнаю
жало́бна-элегі́чным жало́бна-элегі́чнымі
М. жало́бна-элегі́чным жало́бна-элегі́чнай жало́бна-элегі́чным жало́бна-элегі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хмызня́к, ‑у, м.

Кусты, зараснікі дробных маладых дрэўцаў. Лес быў густы, з непралазнымі хмызнякамі. Якімовіч. Беражыстая рэчка ўтапілася ў хмызняках і лазе; спрадвеку жалобна журчыць пра людскія надзеі, як сведка таго, што было. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднато́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Нязменлівы, аднастайны паводле тону, гучання; манатонны. Аднатонныя песні спявала восень, жалобна шумеў аголены лес. Колас. Ноч звініць за акном аднатоннымі кроплямі. Скрыган.

2. Аднаколерны. Аднатонны стэп. Афарбоўка лесу ніколі не бывае аднатоннай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыбці́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і хрыбет. То тая, то другая карова жалобна мычала, трасучыся лахматаю хрыбцінаю ад с[цю]жы над аржаною саломаю. Гарэцкі. Далёка ўнізе шырока раскінулася даліна, за ёй у бледна-сіняватай смузе млелі хрыбціны суседніх гор. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

важа́к, ‑а, м.

1. Высок. Кіраўнік, арганізатар. Камуністы наперадзе ўсюды, заўсёды — На франтах будаўніцтва, у баю, у змаганні; На ўсім свеце яны — сцяганосцы свабоды, Важакі пераможных народных паўстанняў. Танк. Юнакі і дзяўчаты аднадушна прызналі.. [Сашу] сваім важаком. Новікаў.

2. Павадыр статка, чарады. Алені хрыпелі і рваліся з пастронкаў, жалобна роў іх смяртэльна паранены важак. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)