жака́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жака́н жака́ны
Р. жака́на жака́наў
Д. жака́ну жака́нам
В. жака́н жака́ны
Т. жака́нам жака́намі
М. жака́не жака́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

жака́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Куля для стральбы з гладкаствольнага паляўнічага ружжа.

|| прым. жака́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жака́н м., охот. жака́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жака́н охот. жака́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жака́н, ‑а, м.

Тупая паляўнічая куля на буйнога звера. Мы з Ігнатам рыхтаваліся выйсці досвіткам на дзікоў. Расклалі на стале ўсе свае паляўнічыя прычындалы — капсулі, гільзы, пыжы, бляшанкі са шротам і порахам — і зараджалі патроны жаканамі і карцеччу. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жака́н м паляўн Kúgel f -, - (für ein nicht gezogenes Gewehr)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)