Жабраў І. А. 2/508

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

жабры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. жабры
Р. жабраў
В. жабры

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жабрады́хаючыя, ‑ых.

Членістаногія, якія дыхаюць пры дапамозе жабраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́бра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жа́бра жа́бры
Р. жа́бры жа́браў
Д. жа́бры жа́брам
В. жа́бру жа́бры
Т. жа́брай
жа́браю		 жа́брамі
М. жа́бры жа́брах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чатырохжа́берныя, ‑ых.

Падклас галаваногіх малюскаў з дзвюма парамі жабраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласціністажа́бравыя, ‑ых.

Клас малюскаў, якія замест жабраў маюць жабравыя пласцінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́берны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жабраў. Жаберныя шчыліны. Жаберная поласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранхіяміко́з

(ад гр. branchia = жабры + мікозы)

грыбковая хвароба рыб, якая прыводзіць да разбурэння жабраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпібранхія́льны

(ад эпі- + гр. branchia = жабры);

э-ыя бугаркі — размешчаныя каля жабраў органы хімічнага адчування ў боканервовых малюскаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)