е́ўнух, -а, мн. -і, -аў, м.

Кастрыраваны слуга пры гарэме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́ўнух

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. е́ўнух е́ўнухі
Р. е́ўнуха е́ўнухаў
Д. е́ўнуху е́ўнухам
В. е́ўнуха е́ўнухаў
Т. е́ўнухам е́ўнухамі
М. е́ўнуху е́ўнухах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

е́ўнух м. е́внух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́ўнух, ‑а, м.

Кастрыраваны наглядчык за жанчынамі ў гарэме.

[Ад грэч. eunúchos — ахоўнік ложа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́ўнух м Eunuch [-´nu:x] m -en, -en, Eunúche m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

е́ўнух

(гр. eunuchos = ахоўнік ложа)

кастрыраваны наглядчык за жанчынамі ў гарэме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Е́ўнух < грэч. εὐνοῡχος.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

е́внух е́ўнух, -ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

eunuch [ˈju:nək] n. е́ўнух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eunuch

м. еўнух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)