е́ресь прям., перен. е́рась, -сі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ересь
Том: 9, старонка: 216.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
е́рась ж.
1. рел. е́ресь;
2. перен., разг. е́ресь, чепуха́, вздор м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ерети́чество ср.
1. церк., ист. (ересь) е́рась, -сі ж.;
2. собир., прост. (еретики) ератыкі́, -ко́ў мн.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Герэ́зыя ’ерась, брахня’ (Нас.). Ст.-бел. герезия, герезыя, гереза ’тс’ (з XVI ст., Булыка, Запазыч.). З польск. herezja ’тс’ (< лац. haeresis сі рэч. αἵρεσις). Падрабязна Слаўскі, 1, 416–417. Параўн. рус. е́ресь, бел. е́рась, ст.-слав. ѥресь < грэч. (Фасмер, 2, 24). Паланізмам з’яўляецца і бел. (Нас.) герэты́к (ст.-бел. геретикъ, геретыкъ, гл. Булыка, Запазыч.) < польск. heretyk < лац. haereticus (гл. Слаўскі, 1, 416).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)