-емія

гл. -эмія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-эмія, -емія

(гр. haima = кроў)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «захворванне крыві».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глікемі́я

(ад гліка- + -емія)

наяўнасць цукру ў крыві.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бактэрыямі́я

(ад бактэрыі + -емія)

наяўнасць бактэрый у крыві ў сувязі з некаторымі інфекцыйнымі захворваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таксемі́я

(ад гр. toksikos = атрутны + -емія)

атручванне арганізма таксінамі пры пападанні іх у кроў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

білірубінемі́я

(ад білірубін + -емія)

наяўнасць павышанай колькасці білірубіну ў крыві, што заўважаецца пры захворваннях печані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алігемі́я

(ад аліга- + -емія)

змяншэнне агульнай колькасці крыві ў арганізме (пры крывацёках, згусанні крыві і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

піемі́я

(ад гр. pyon = гной + -емія)

форма сэпсісу, пры якой у розных органах утвараюцца шматлікія метастатычныя гнойнікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

халемі́я

(ад гр. chole = жоўць + -емія)

накапленне ў крыві і тканках састаўных частак жоўці, атручванне арганізма жоўцевымі кіслотамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таласемі́я

(ад гр. thalassa = мора + -емія)

спадчыннае малакроўе (анемія), абумоўленае парушэннямі ў сінтэзе гемаглабіну, упершыню выяўленае ў жыхароў Міжземнамор’я.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)