Е́лкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Е́лкі
Р. Е́лак
Е́лкаў
Д. Е́лкам
В. Е́лкі
Т. Е́лкамі
М. Е́лках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

е́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. е́лка е́лкі
Р. е́лкі е́лак
Д. е́лцы е́лкам
В. е́лку е́лкі
Т. е́лкай
е́лкаю		 е́лкамі
М. е́лцы е́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упераме́шку, прысл. (разм.).

У перамяшаным выглядзе, у беспарадку.

Елкі раслі ў. з лісцёвымі дрэвамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Е́лка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Е́лка
Р. Е́лкі
Д. Е́лцы
В. Е́лку
Т. Е́лкай
Е́лкаю
М. Е́лцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разла́пісты, -ая, -ае (разм.).

Які шырока раскінуў свае галіны ў розныя бакі (пра дрэвы, галлё).

Разлапістыя елкі.

|| наз. разла́пістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да елкі. Затрашчала пад ботамі сухое вецце, яловыя шышкі. Навуменка. // Зроблены з елкі. Яловыя дошкі.

•••

Яловая галава гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасонападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны па форме да парасона. Парасонападобныя елкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

1. Прымусіць абгарэць, абвугліцца з усіх бакоў.

Маланка абпаліла ствол елкі.

2. Апрацаваць выраб з гліны і пад. агнём.

А. гаршкі.

|| незак. абпа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпа́льванне, -я, н. і абпа́л, -у, м. (да 2 знач.; спец.).

Абпал цэглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

елкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху елкі. У хаце .. пахла свежым хлебам і елкаватым салам. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастраве́рхі, ‑ая, ‑ае.

З вострым верхам. За агароджай цясніліся высокія, густалістыя векавыя ліпы, бярозы ды вастраверхія елкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)