еката́ць, екачу́, яко́чаш, яко́ча; екачы́; незак. (разм.).

1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю.

2. Скавытаць (пра жывёл).

У будцы екатаў сабака.

|| наз. еката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

еката́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. екачу́ яко́чам
2-я ас. яко́чаш яко́чаце
3-я ас. яко́ча яко́чуць
Прошлы час
м. еката́ў еката́лі
ж. еката́ла
н. еката́ла
Загадны лад
2-я ас. екачы́ екачы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час яко́чучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

еката́ць несов.

1. стена́ть, вопи́ть (от боли);

2. (о собаке) визжа́ть (от боли)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

еката́ць, екачу, якочаш, якоча; незак.

Разм. Галасіць, заходзячыся ад болю. // Вішчаць, скавытаць (пра жывёл). Бобік рваўся з ланцуга, екатаў, хрыпеў. Рылько. / у перан. ужыв. Ліха рэзаў гармонік, екатаў бубен. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еката́ць разм. (крычаць ад болю) schréien* vi, brüllen vi, héulen vi; jámmern vi (жаласна крычаць, галасіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Еката́ць ’галасіць, вішчаць, скавытаць’ (БРС, ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат., Касп., Жд. 3) — ітэратыўны дзеяслоў, утвораны ад назоўніка ёкат, які адносіцца да ітэратыўных назоўнікаў на ‑otъ. Зыходную форму гл. пад ёкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заеката́ць, -екачу́, -яко́чаш, -яко́ча; -екачы́; зак. (разм.).

Пачаць екатаць.

З. ад болю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паеката́ць, ‑екачу, ‑якочаш, ‑якоча; зак.

Разм. Екатаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stękać

незак. стагнаць; енчыць; екатаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заеката́ць, ‑екачу, ‑якочаш, ‑якоча; зак.

Разм. Пачаць екатаць. // Азвацца гучным голасам, плачам. Прыпала Зося губамі да болькі і заекатала, зайшлася з плачу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)