дэфека́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэфека́цыя
Р. дэфека́цыі
Д. дэфека́цыі
В. дэфека́цыю
Т. дэфека́цыяй
дэфека́цыяю
М. дэфека́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфека́цыя ж., биол., тех. дефека́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дэфекацыя 11/124

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дэфекацыя

т. 6, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэфека́цыя

(лац. defaecatio)

1) ачышчэнне ад бруду;

2) вывядзенне з арганізма праз анальную адтуліну калавых мас;

3) ачышчэнне бураковага соку ад прымесей пры вырабе цукру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дефека́ция биол., техн. дэфека́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)