дэта́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэта́нт
Р. дэта́нту
Д. дэта́нту
В. дэта́нт
Т. дэта́нтам
М. дэта́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэта́нт, -ту м. дета́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэта́нт

(фр. détente = разрадка, аслабленне)

разрадка міжнароднай напружанасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дета́нт дэта́нт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

detente [ˌdeɪˈtɑ:nt] n. fml дэта́нт, разра́дка;

political detente паліты́чная разра́дка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)