дэтана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне з выбуховым рэчывам, якое выклікае дэтанацыю асноўнага зарада.

Капсуль-д.

|| прым. дэтана́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дэтана́тар м., спец. детона́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дэтана́тар, ‑а, м.

Спец. Капсуль, запал, якія прымяняюцца для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэтана́тар м спец, вайск Detonátor m -s, -tóren; Zündladung f -, -en; Zünder m -s -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дэтана́тар

(ад лац. detonare = загрымець)

1) выбуховае рэчыва, здольнае сваім выбухам выклікаць дэтанацыю іншага рэчыва;

2) капсуль, запал, які служыць для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

detonator [ˈdetəneɪtə] n. дэтана́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

детона́тор спец. дэтана́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тэтры́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэтрылу. Тэтрылавы дэтанатар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тетри́ловый тэтры́лавы;

тетри́ловый детона́тор тэтры́лавы дэтана́тар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

detonator

м. дэтанатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)