Verbum

анлайнавы слоўнік

дэ́рма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ́рма ж. де́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́рма, ‑ы, ж.

Злучальнатканкавая частка скуры ў пазваночных жывёл і ў чалавека, якая знаходзіцца пад эпідэрмісам.

[Грэч. derma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрма

т. 6, с. 355

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́рма ж анат Dérma n -s, -ta

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дэ́рма

(гр. derma = скура)

злучальна-тканкавая частка скуры ў пазваночных жывёл і ў чалавека, якая знаходзіцца пад эпідэрмісам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-дэрма

(гр. derma = скура)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «скура», «абалонка», «плеўка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

де́рма дэ́рма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ксерадэ́рма

(ад ксера- + дэрма)

тое, што і іхтыёз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ку́тыс

(лац. cutis = скурка)

тое, што і дэрма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)