дэ́рвіш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны лад жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ́рвіш

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэ́рвіш дэ́рвішы
Р. дэ́рвіша дэ́рвішаў
Д. дэ́рвішу дэ́рвішам
В. дэ́рвіша дэ́рвішаў
Т. дэ́рвішам дэ́рвішамі
М. дэ́рвішу дэ́рвішах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́рвіш м. де́рвиш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́рвіш і дэрві́ш, ‑а, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны спосаб жыцця.

[Перс. därvīs — жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрвіш

т. 6, с. 355

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́рвіш

(кр.-тат. därviš, ад перс. därviš = жабрак)

мусульманскі манах, які вядзе аскетычны спосаб жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэ́рвіш

(перс. darviš = жабрак)

мусульманскі манах, які вядзе аскетычны спосаб жыцця (параўн. факір 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Сеід Дэрвіш 1/54

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Суад Дэрвіш 10/352

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дэрвіш-Алі Ісмаіл 1/539

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)