дэндры́т

‘мінерал’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэндры́т
Р. дэндры́ту
Д. дэндры́ту
В. дэндры́т
Т. дэндры́там
М. дэндры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэндры́т

‘адростак нервовай клеткі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэндры́т дэндры́ты
Р. дэндры́та дэндры́таў
Д. дэндры́ту дэндры́там
В. дэндры́т дэндры́ты
Т. дэндры́там дэндры́тамі
М. дэндры́це дэндры́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэндры́т м.

1. -та анат. дендри́т;

2. -ту мин. дендри́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дэндрыт 4/366; 6/154

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дэндры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

1. Чуллівы, звычайна разгалінаваны адростак нервовай клеткі.

2. Незакончаны ў развіцці крышталь папараце- або дрэвападобнай формы.

[Ад грэч. dendron — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэндрыт

т. 6, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дендри́т анат., мин. дэндры́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)