дэме́нцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэме́нцыя
Р. дэме́нцыі
Д. дэме́нцыі
В. дэме́нцыю
Т. дэме́нцыяй
дэме́нцыяю
М. дэме́нцыі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэме́нцыя

(лац. dementia = шаленства)

прыдуркаватасць, якая ўзнікае ў чалавека ў выніку паражэння галаўнога мозгу пры атэрасклерозе, эпілепсіі і інш. (параўн. алігафрэнія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэме́нцыя

(лац. dementia = шаленства)

мед. прыдуркаватасць, якая ўзнікае ў чалавека ў выніку паражэння галаўнога мозгу пры атэрасклерозе, эпілепсіі і інш. (параўн. алігафрэнія).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

dementia [dɪˈmenʃə] n. med. дэме́нцыя; мара́зм (старэчы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алігафрэні́я

(ад аліга- + гр. phren = розум)

прыроджанае або набытае ў раннім узросце псіхічнае недаразвіццё чалавека (параўн. дэменцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алігафрэні́я

(фр. oligophrénie, ад гр. oligos = нешматлікі, нязначны + phren = розум)

мед. прыроджанае або набытае ў раннім узросце недаразвіццё разумовых здольнасцей; прыдуркаватасць (параўн. дэменцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)