дэ́мас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэ́мас
Р. дэ́масу
Д. дэ́масу
В. дэ́мас
Т. дэ́масам
М. дэ́масе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́мас, -су м., книжн. де́мос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́мас, ‑у, м.

Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

[Грэч. dēmos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дэмас 9/333

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дэмас

т. 6, с. 348

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́мас

(гр. demos)

народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

де́мос книжн. дэ́мас, -су м., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)