дэма́рш, -у, мн. -ы, -аў, м.

Дыпламатычнае выступленне (пратэст, просьба або папярэджанне), адрасаванае ўраду якой-н. дзяржавы.

Д. пасла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэма́рш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэма́рш дэма́ршы
Р. дэма́ршу дэма́ршаў
Д. дэма́ршу дэма́ршам
В. дэма́рш дэма́ршы
Т. дэма́ршам дэма́ршамі
М. дэма́ршы дэма́ршах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэма́рш, -шу м., дип. дема́рш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэма́рш, ‑у, м.

Дыпламатычнае выступленне, зварот (у форме ноты, заявы і пад.) адной дзяржавы да другой з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і пад. Дэмарш пасла.

[Фр. démarche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмарш

т. 6, с. 348

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэма́рш м дып Demárche [de´marʃə] f -, -n; (mündlich vórgetragener) diplomátischer Éinspruch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэма́рш

(фр. démarche)

дыпламатычнае выступленне ў форме ноты, мемарандума, заявы, адрасаванае ўраду якой-н. дзяржавы з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэма́рш

(фр. démarche)

дыпламатычнае выступленне ў форме ноты, заявы, адрасаванае ўраду якой-н. дзяржавы з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дема́рш дипл. дэма́рш, -шу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)