дэклама́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэклама́цыя
Р. дэклама́цыі
Д. дэклама́цыі
В. дэклама́цыю
Т. дэклама́цыяй
дэклама́цыяю
М. дэклама́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэклама́цыя ж. деклама́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дэкламацыя (у тэатры) 4/356; 7/69, 132

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дэкламацыя

т. 6, с. 338

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэклама́цыя, ‑і, ж.

Выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць; майстэрства выразнага чытання. Шапятовіч праваліўся з сваёй дэкламацыяй: сам ледзь не плакаў, чытаючы творы, а хлопцы засталіся абыякавымі. Кучар. // перан. Штучна прыўзнятая манера гаварыць. Сустракаюцца ў .. [зборніку] і творы, якія з’яўляюцца мімалётным водгукам на падзеі, і творы, у якіх пачуццё падменена дэкламацыяй. Шкраба.

[Ад лац. deklamatio — выпрацоўка красамоўства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэклама́цыя ж. Deklamatión f -, -en; Rezitatión f -, -en;

харава́я дэклама́цыя Spréchchor [-´ko:r] m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэклама́цыя

(лац. declamatio = выпрацоўка красамоўства)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэклама́цыя

(лац. declamatio)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэкламава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Выразна, памайстэрску чытаць мастацкія творы.

Д. паэмы Янкі Купалы.

|| зак. прадэкламава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны.

|| наз. дэклама́цыя, -і, ж.; прым. дэкламацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меладэклама́цыя, -і, ж.

Дэкламацыя вершаў або прозы, якая суправаджаецца музыкай.

|| прым. меладэкламацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)