дэкара́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэкара́цыя дэкара́цыі
Р. дэкара́цыі дэкара́цый
Д. дэкара́цыі дэкара́цыям
В. дэкара́цыю дэкара́цыі
Т. дэкара́цыяй
дэкара́цыяю		 дэкара́цыямі
М. дэкара́цыі дэкара́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэкара́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Жывапісная або архітэктурная выява месца і абставін сцэнічнага дзеяння.

Д. першага акта.

2. перан. Пра што-н. паказное, штучнае.

◊

Перамена дэкарацый — аб змяненні абставін, становішча спраў, агульнага выгляду чаго-н.

|| прым. дэкарацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкара́цыя ж. декора́ция;

◊ пераме́на ~цый — переме́на декора́ций

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкарацыя

т. 6, с. 335

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дэкарацыя 4/67, 355; 7/590; 10/375

- » - сімультанная 10/146, 373

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дэкара́цыя, ‑і, ж.

Прызначаны для сцэны жывапісны малюнак або архітэктурнае збудаванне з паказам месца і абставін тэатральнага дзеяння. Будзе ў нас і свой раяль, і духавы аркестр, і добрыя дэкарацыі на сцэне. Скрыпка. // перан. Пра што‑н. паказное, штучнае.

•••

Перамена дэкарацый гл. перамена.

[Фр. décoration.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкара́цыя ж. Dekoratión f -, -en; Bühnenbild n -(e)s;

зме́на дэкара́цый перан. Kulíssenwechsel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэкара́цыя

(фр. décoration, ад с.-лац. decoratio)

1) мастацкае афармленне сцэны для паказу месца і абставін тэатральнага дзеяння;

2) перан. што-н. паказное, штучнае, што служыць для прыкрыцця недахопаў, непрывабнай сутнасці чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дэкара́цыя ’дэкарацыя’ (БРС). Рус. декора́ция, укр. декора́ція. З франц. décoration (Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 57–58). Сучаснае значэнне слова развілося прыкладна ў 40‑х гадах XIX ст. (Шанскі, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэкара́цыя

(фр. décoration, ад лац. decorare = упрыгожваць)

1) мастацкае афармленне сцэны для паказу месца і абставін тэатральнага дзеяння;

2) перан. што-н. паказное, штучнае, што служыць для прыкрыцця недахопаў, непрывабнай сутнасці чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)