дэ́йцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэ́йцыя |
дэ́йцыі |
| Р. |
дэ́йцыі |
дэ́йцый |
| Д. |
дэ́йцыі |
дэ́йцыям |
| В. |
дэ́йцыю |
дэ́йцыі |
| Т. |
дэ́йцыяй дэ́йцыяю |
дэ́йцыямі |
| М. |
дэ́йцыі |
дэ́йцыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дэ́йцыя
(н.-лац. deutzia)
кустовая расліна сям. гідрангіевых з падоўжаным лісцем і белымі або ружовымі кветкамі ў гронках або мяцёлках, пашыраная ва Усх. і Паўд. -Усх. Азіі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)