дэві́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэві́за дэві́зы
Р. дэві́зы дэві́з
Д. дэві́зе дэві́зам
В. дэві́зу дэві́зы
Т. дэві́зай
дэві́заю		 дэві́замі
М. дэві́зе дэві́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэві́за ж., фин. деви́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэві́за, ‑ы, ж.

Вэксаль, чэк, акрэдытыў і пад., выпісаныя ў замежнай валюце для міжнародных разлікаў.

[Фр. devise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэві́за

(фр. devise)

плацежны сродак (вэксаль, чэк, акрэдытыў і г. д.), выражаны ў замежнай валюце для міжнародных разлікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

деви́за фин. дэві́за, -зы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэві́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэві́з дэві́зы
Р. дэві́за дэві́заў
Д. дэві́зу дэві́зам
В. дэві́з дэві́зы
Т. дэві́зам дэві́замі
М. дэві́зе дэві́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)