дэаэра́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэаэра́тар |
дэаэра́тары |
| Р. |
дэаэра́тара |
дэаэра́тараў |
| Д. |
дэаэра́тару |
дэаэра́тарам |
| В. |
дэаэра́тар |
дэаэра́тары |
| Т. |
дэаэра́тарам |
дэаэра́тарамі |
| М. |
дэаэра́тары |
дэаэра́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дэаэра́тар
(ад дэ- + гр. aer = паветра)
устройства для выдалення газаў з вадкасці тэрмічным або хімічным метадамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)