дыяспо́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыяспо́р дыяспо́ры
Р. дыяспо́ру дыяспо́раў
Д. дыяспо́ру дыяспо́рам
В. дыяспо́р дыяспо́ры
Т. дыяспо́рам дыяспо́рамі
М. дыяспо́ры дыяспо́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыяспор

т. 6, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыяспо́р

(гр. diaspora = рассейванне)

мінерал падкласа гідравокіслаў жаўтавата-бурага, светла-фіялетавага або зеленавата-шэрага колеру; састаўная частка баксіту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыяспо́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыяспо́ра дыяспо́ры
Р. дыяспо́ры дыяспо́р
Д. дыяспо́ры дыяспо́рам
В. дыяспо́ру дыяспо́ры
Т. дыяспо́рай
дыяспо́раю		 дыяспо́рамі
М. дыяспо́ры дыяспо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мірмекахары́я

(ад гр. myrmeks, -ekos = мурашка + -харыя)

распаўсюджанне насення і іншых зачаткаў (дыяспор) раслін мурашкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІДРАХАРЫ́Я

(ад гідра... + ...харыя),

распаўсюджванне спораў, пладоў, насення і інш. зачаткаў раслін з дапамогай вады. Бывае выпадковая (перанясенне плынямі на плывучых прадметах) і звычайная, што абумоўлена асаблівай марфалогіяй і біялогіяй дыяспор (нязмочвальнасць вадой, нізкая шчыльнасць, працяглая жыццяздольнасць насення ў вадзе). Звычайная гідрахарыя характэрная для водных і каляводных раслін (асокі, ірдзесты і інш.). Распаўсюджванню відаў найб. садзейнічаюць марскі прыбой, рачное цячэнне, паводка і інш.

т. 5, с. 237

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)