дыяпта́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дыяпта́з |
дыяпта́зы |
| Р. |
дыяпта́зу |
дыяпта́заў |
| Д. |
дыяпта́зу |
дыяпта́зам |
| В. |
дыяпта́з |
дыяпта́зы |
| Т. |
дыяпта́зам |
дыяпта́замі |
| М. |
дыяпта́зе |
дыяпта́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дыяпта́з
(ад дыя- + гр. optazo = бачу)
мінерал падкласа кальцавых сілікатаў, водны сілікат медзі ізумрудна-зялёнага колеру; празрыстыя крышталі выкарыстоўваюцца ў ювелірнай справе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)