дыста́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыста́льны |
дыста́льная |
дыста́льнае |
дыста́льныя |
| Р. |
дыста́льнага |
дыста́льнай
дыста́льнае |
дыста́льнага |
дыста́льных |
| Д. |
дыста́льнаму |
дыста́льнай |
дыста́льнаму |
дыста́льным |
| В. |
дыста́льны (неадуш.)
дыста́льнага (адуш.) |
дыста́льную |
дыста́льнае |
дыста́льныя (неадуш.)
дыста́льных (адуш.) |
| Т. |
дыста́льным |
дыста́льнай
дыста́льнаю |
дыста́льным |
дыста́льнымі |
| М. |
дыста́льным |
дыста́льнай |
дыста́льным |
дыста́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыста́льны
(ад лац. distare = знаходзіцца на адлегласці)
самы аддалены ад сярэдняй плоскасці цела (пра частку цела, орган); проціл. таксімальны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
праксіма́льны
(ад лац. proximus = найбліжэйшы)
анат. размешчаны бліжэй да сярэдняй плоскасці цела (напр. п. аддзел сасуда); проціл. дыстальны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)