дыскрэ́тны, -ая, -ае (спец.).

Паасобны, раздзельны, які складаецца з асобных частак.

|| наз. дыскрэ́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыскрэ́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыскрэ́тны дыскрэ́тная дыскрэ́тнае дыскрэ́тныя
Р. дыскрэ́тнага дыскрэ́тнай
дыскрэ́тнае		 дыскрэ́тнага дыскрэ́тных
Д. дыскрэ́тнаму дыскрэ́тнай дыскрэ́тнаму дыскрэ́тным
В. дыскрэ́тны (неадуш.)
дыскрэ́тнага (адуш.)		 дыскрэ́тную дыскрэ́тнае дыскрэ́тныя (неадуш.)
дыскрэ́тных (адуш.)
Т. дыскрэ́тным дыскрэ́тнай
дыскрэ́тнаю		 дыскрэ́тным дыскрэ́тнымі
М. дыскрэ́тным дыскрэ́тнай дыскрэ́тным дыскрэ́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыскрэ́тны дискре́тный;

○ ~ная матэма́тыка — дискре́тная матема́тика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыскрэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца дыскрэтнасцю.

•••

Дыскрэтная матэматыка гл. матэматыка.

[Лац. discretus — раздзелены, перарваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрэ́тны

(лац. discretus)

перарыўны, які складаецца з асобных частак;

д-ая велічыня — велічыня, паміж асобнымі значэннямі якой заключаны толькі канечны лік іншых яе значэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ана́лага-дыскрэ́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ана́лага-дыскрэ́тны ана́лага-дыскрэ́тная ана́лага-дыскрэ́тнае ана́лага-дыскрэ́тныя
Р. ана́лага-дыскрэ́тнага ана́лага-дыскрэ́тнай
ана́лага-дыскрэ́тнае		 ана́лага-дыскрэ́тнага ана́лага-дыскрэ́тных
Д. ана́лага-дыскрэ́тнаму ана́лага-дыскрэ́тнай ана́лага-дыскрэ́тнаму ана́лага-дыскрэ́тным
В. ана́лага-дыскрэ́тны (неадуш.)
ана́лага-дыскрэ́тнага (адуш.)		 ана́лага-дыскрэ́тную ана́лага-дыскрэ́тнае ана́лага-дыскрэ́тныя (неадуш.)
ана́лага-дыскрэ́тных (адуш.)
Т. ана́лага-дыскрэ́тным ана́лага-дыскрэ́тнай
ана́лага-дыскрэ́тнаю		 ана́лага-дыскрэ́тным ана́лага-дыскрэ́тнымі
М. ана́лага-дыскрэ́тным ана́лага-дыскрэ́тнай ана́лага-дыскрэ́тным ана́лага-дыскрэ́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дискре́тный дыскрэ́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

discrete [dɪˈskri:t] adj.

1. асо́бны

2. math. дыскрэ́тны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dyskretny

1. далікатны, тактоўны;

2. мяккі, стрыманы;

dyskretny śmiech — стрыманая ўсмешка;

3. фіз. дыскрэтны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АСЦЫЛЯ́ТАР (ад лац. oscillare вагацца) гарманічны, сістэма, што выконвае механічныя (матэм. маятнік), электрамагнітныя (вагальны контур) або інш. ваганні, пры якіх патэнцыяльная энергія прапарцыянальная квадрату адхілення ад стану раўнавагі. Па ліку ступеняў свабоды адрозніваюць лінейныя, 2-, 3-мерныя і інш. Класічны асцылятар — часціца масай m, што вагаецца каля стану ўстойлівай раўнавагі, дзе яе патэнцыяльная энергія u мае мінімум. Пры гэтым пераменная сіла, што дзейнічае на часціцу, F = − ∂u ∂x = −kx , дзе k — пастаянная, x — зрушэнне ад стану раўнавагі. Пры малых зрушэннях x рух часціцы апісваецца лінейным ураўненнем гарманічнага вагання, калі зрушэнні x не малыя — нелінейным ураўненнем і асцылятар наз. ангарманічны. Квантавы асцылятар апісваецца Шродынгера ўраўненнем, у якім патэнцыяльная энергія E = − kx2 2 . Адрозненні квантавага асцылятара ад класічнага: дыскрэтны набор значэнняў энергіі і найменшая магчымая энергія не роўная нулю (гл. Нулявая энергія). Паняцце асцылятара шырока выкарыстоўваюць у тэарэт. фізіцы, у тым ліку для апісання працэсаў эл.-магн. выпрамянення.

т. 2, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)