дыпо́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыпо́льны дыпо́льная дыпо́льнае дыпо́льныя
Р. дыпо́льнага дыпо́льнай
дыпо́льнае		 дыпо́льнага дыпо́льных
Д. дыпо́льнаму дыпо́льнай дыпо́льнаму дыпо́льным
В. дыпо́льны (неадуш.)
дыпо́льнага (адуш.)		 дыпо́льную дыпо́льнае дыпо́льныя (неадуш.)
дыпо́льных (адуш.)
Т. дыпо́льным дыпо́льнай
дыпо́льнаю		 дыпо́льным дыпо́льнымі
М. дыпо́льным дыпо́льнай дыпо́льным дыпо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыпо́льны дипо́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дыпольны момант 8/69

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дыпольны момант

т. 6, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дипо́льный эл., физ. дыпо́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

КЮРЫ́ ЗАКО́Н,

тэмпературная залежнасць удзельнай магнітнай успрыімлівасці χ некаторых парамагнетыкаў. Мае выгляд χ = C/T, дзе C — канстанта рэчыва (канстанта Кюры). Адкрыты ў 1895 П.Кюры. К.з. падпарадкоўваюцца газы, пара шчолачных металаў, разбаўленыя растворы парамагн. солей і інш. Класічная тэорыя К.з. грунтуецца на стат. разглядзе ўласцівасцей сістэмы («газу») слаба ўзаемадзейных атамаў, малекул ці іонаў, якія маюць магн. дыпольны момант. У знешнім магн. полі адбываецца арыентацыя гэтых момантаў уздоўж поля, якой перашкаджае цеплавы рух часціц. Гл. таксама Кюры—Вейса закон.

т. 9, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)