дыплама́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыплама́тка дыплама́ткі
Р. дыплама́ткі дыплама́так
Д. дыплама́тцы дыплама́ткам
В. дыплама́тку дыплама́так
Т. дыплама́ткай
дыплама́ткаю		 дыплама́ткамі
М. дыплама́тцы дыплама́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыплама́тка ж., разг. диплома́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыплама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да дыпламат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Службовая асоба, якая займаецца дыпламатычнай дзейнасцю, работай у галіне знешніх зносін.

2. перан. Пра чалавека, які дзейнічае тонка, умела.

3. Плоскі чамаданчык для папер, кніг, сшыткаў і пад. (разм.).

|| ж. дыплама́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

диплома́тка разг. дыплама́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dyplomatka

ж.

1. дыпламат (жанчына); перан. тактоўная жанчына; дыпламатка;

2. мужчынскае паліто

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)