дыплама́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыплама́нтка дыплама́нткі
Р. дыплама́нткі дыплама́нтак
Д. дыплама́нтцы дыплама́нткам
В. дыплама́нтку дыплама́нтак
Т. дыплама́нткай
дыплама́нткаю		 дыплама́нткамі
М. дыплама́нтцы дыплама́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыплама́нтка ж. диплома́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыплама́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑такі ж.

Жан. да дыпламант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплама́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая ўзнагароджана дыпломам (у 2 знач.).

Д. міжнароднага конкурсу піяністаў.

|| ж. дыплама́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дыплама́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

диплома́нтка дыплама́нтка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)