Дымная кіслата 1/168

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ды́мны, -ая, -ае.

1. Які дыміцца, вылучае многа дыму.

Дымная галавешка.

2. перан. Падобны на дым.

Дымная павалока воблакаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́мны ды́мная ды́мнае ды́мныя
Р. ды́мнага ды́мнай
ды́мнае		 ды́мнага ды́мных
Д. ды́мнаму ды́мнай ды́мнаму ды́мным
В. ды́мны (неадуш.)
ды́мнага (адуш.)		 ды́мную ды́мнае ды́мныя (неадуш.)
ды́мных (адуш.)
Т. ды́мным ды́мнай
ды́мнаю		 ды́мным ды́мнымі
М. ды́мным ды́мнай ды́мным ды́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́мны ды́мная ды́мнае ды́мныя
Р. ды́мнага ды́мнай
ды́мнае		 ды́мнага ды́мных
Д. ды́мнаму ды́мнай ды́мнаму ды́мным
В. ды́мны (неадуш.)
ды́мнага (адуш.)		 ды́мную ды́мнае ды́мныя (неадуш.)
ды́мных (адуш.)
Т. ды́мным ды́мнай
ды́мнаю		 ды́мным ды́мнымі
М. ды́мным ды́мнай ды́мным ды́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дыміцца, дыміць, вылучае многа дыму. Дымная галавешка. □ У Камуне школа, Электрычнасць, яслі, Дымныя лучыны Назаўсёды згаслі. Купала. // Напоўнены, зацягнуты дымам. Дымная восець. Дымнае неба. // Які складаецца з дыму. Адзін з самалётаў, цягнучы за сабой доўгі дымны шлейф, раптам крута пайшоў уніз. Лынькоў.

2. перан. Падобны на дым. Яшчэ з вечара неба з паўднёвага боку засценьвалася дымнаю павалокаю лёгкіх воблакаў. Колас.

•••

Дымны порах гл. порах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяля́ва-ды́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бяля́ва-ды́мны бяля́ва-ды́мная бяля́ва-ды́мнае бяля́ва-ды́мныя
Р. бяля́ва-ды́мнага бяля́ва-ды́мнай
бяля́ва-ды́мнае		 бяля́ва-ды́мнага бяля́ва-ды́мных
Д. бяля́ва-ды́мнаму бяля́ва-ды́мнай бяля́ва-ды́мнаму бяля́ва-ды́мным
В. бяля́ва-ды́мны (неадуш.)
бяля́ва-ды́мнага (адуш.)		 бяля́ва-ды́мную бяля́ва-ды́мнае бяля́ва-ды́мныя (неадуш.)
бяля́ва-ды́мных (адуш.)
Т. бяля́ва-ды́мным бяля́ва-ды́мнай
бяля́ва-ды́мнаю		 бяля́ва-ды́мным бяля́ва-ды́мнымі
М. бяля́ва-ды́мным бяля́ва-ды́мнай бяля́ва-ды́мным бяля́ва-ды́мных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агні́ста-ды́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агні́ста-ды́мны агні́ста-ды́мная агні́ста-ды́мнае агні́ста-ды́мныя
Р. агні́ста-ды́мнага агні́ста-ды́мнай
агні́ста-ды́мнае		 агні́ста-ды́мнага агні́ста-ды́мных
Д. агні́ста-ды́мнаму агні́ста-ды́мнай агні́ста-ды́мнаму агні́ста-ды́мным
В. агні́ста-ды́мны (неадуш.)
агні́ста-ды́мнага (адуш.)		 агні́ста-ды́мную агні́ста-ды́мнае агні́ста-ды́мныя (неадуш.)
агні́ста-ды́мных (адуш.)
Т. агні́ста-ды́мным агні́ста-ды́мнай
агні́ста-ды́мнаю		 агні́ста-ды́мным агні́ста-ды́мнымі
М. агні́ста-ды́мным агні́ста-ды́мнай агні́ста-ды́мным агні́ста-ды́мных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́рны

1. курно́й, чёрный;

~ная ха́та — курна́я (чёрная) изба́;

2. (дымящийся) ды́мный;

~ная галаве́шка — ды́мная голове́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́мны dámpfig, ráuchig, verráucht, voll Rauch;

ды́мная галаве́шка ráuchiges [verkóhltes] Hólzscheit;

ды́мны пако́й ein Zímmer voll Rauch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які зрабіўся, стаў сухім, страціўшы вільгаць. // Які перасох (пра вусны). Пасохлыя ад смагі губы.

2. Які завяў, засох ад неспрыяльных умоў. На шмат кіламетраў цягнуліся бязводныя, высушаныя гарачым ліпеньскім сонцам палі — іржышча з невялікімі сціртамі, пасохлая белая кукуруза... Шамякін. Навалілася хмара дымная, Цёмная, неабдымная.. Маці глянула, ціха вохнула: — Ажывуць мае грады пасохлыя! Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)