дымавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дымавы́ дымава́я дымаво́е дымавы́я
Р. дымаво́га дымаво́й
дымаво́е		 дымаво́га дымавы́х
Д. дымаво́му дымаво́й дымаво́му дымавы́м
В. дымавы́ (неадуш.)
дымаво́га (адуш.)		 дымаву́ю дымаво́е дымавы́я (неадуш.)
дымавы́х (адуш.)
Т. дымавы́м дымаво́й
дымаво́ю		 дымавы́м дымавы́мі
М. дымавы́м дымаво́й дымавы́м дымавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дымавы́ дымово́й;

~ва́я засло́на — дымова́я заве́са;

~ва́я ша́шка — дымова́я ша́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дымавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дыму. Дымавы слуп. // Прызначаны для ўтварэння воблака, заслоны з дыму. Дымавая шашка. Дымавы патрон.

•••

Дымавая заслона гл. заслона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дымавы́ Rauch-;

дымава́я засло́на вайск Ráuchschleier m -s, -; Nébelschutz m -es; Nébelvorhang m -(e)s, -hänge (вертыкальная);

дымава́я ша́шка Nébelkörper m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дым, -у, мн. дымы́, -о́ў, м.

Лятучыя прадукты гарэння з дробнымі часцінкамі вугалю, што ўзнімаюцца ў паветра ў выглядзе цёмных клубоў.

Не бывае дыму без агню (з нар.).

◊

Пайсці з дымам (разм.) — марна прапасці.

Пускаць дым у вочы (разм.) — ствараць ілжывае ўражанне аб чым-н.

У дым (разм.) — вельмі моцна, да крайнасці напіцца, быць п’яным.

|| памянш. дымо́к, -мку́, м.

|| прым. дымавы́, -а́я, -о́е.

Дымавая заслона.

Дымавая шашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыма...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дым, дымавы, напр.: дымаадвод, дымаадсос, дымагенератар, дымамаскіроўка, дыманепранікальны, дымаўлоўнік, дымаход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дымово́й дымавы́;

дымова́я труба́ ко́мін.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыма...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэннню словам: «дым», «дымавы», напрыклад: дымаход, дымаадводны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Люхт, лю́хцік, лю́хта, лю́хтачка, лю́кта ’дымавы ход у печы, грубцы’, ’юшка ў коміне’, ’гара ў хаце’, ’адтуліны ў падмурку’, ’адтуліна для выхаду дыму ў курнай хаце’, ’душнік, прадуха ў лазні’, ’нешта лёгкае, паветранае’, ’фортачка’ (Сцяшк., В. В., Касп., Бяльк.; КЭС, лаг.; ветк., чачэр., Мат. Гом.; лунін., в.-дзвін., Шатал.; навагр., Жыв. сл.; бых., Мат. Маг.; Сцяшк. Сл.). Запазычаны з с.-в.-ням. luft і с.-н.-ням. lucht ’паветра, адтуліна, акно’ (суч. ням. Luft) праз польскую мову, у якой luft, lucht, lukt абазначаюць ’праход у коміне, печы’, ’паветра, цяга паветра’ (Слаўскі, 4, 372–373; Чартко, Бел. лінгв. зб., 147, 149).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dymowy

dymow|y

1. дымавы;

~y słup — слуп дыму;

~y przewód — дымаход;

~a zasłona — дымавая заслона;

2. дымны;

~a izba — дымнае памяшканне;

szkła ~e — дымчатыя акуляры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)