дыеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыеты́чны дыеты́чная дыеты́чнае дыеты́чныя
Р. дыеты́чнага дыеты́чнай
дыеты́чнае		 дыеты́чнага дыеты́чных
Д. дыеты́чнаму дыеты́чнай дыеты́чнаму дыеты́чным
В. дыеты́чны (неадуш.)
дыеты́чнага (адуш.)		 дыеты́чную дыеты́чнае дыеты́чныя (неадуш.)
дыеты́чных (адуш.)
Т. дыеты́чным дыеты́чнай
дыеты́чнаю		 дыеты́чным дыеты́чнымі
М. дыеты́чным дыеты́чнай дыеты́чным дыеты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыеты́чны диети́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыеты́чны Diät-, diätisch, diätétisch;

дыеты́чны стол Diätkost f -, Kránkenkost f;

дыеты́чны праду́кт Diäterzeugnis n -ses, -se, diätisches Erzéugnis;

дыеты́чнае харчава́нне Diätspeise f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дые́та, -ы, мн. -ы, дые́т, ж.

Спецыяльна ўстаноўлены рэжым харчавання.

Хворы на дыеце.

Строгая д.

|| прым. дыеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

диети́ческий дыеты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

diät, diätisch

a дыеты́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dietary

[ˈdaɪəteri]

1.

adj.

дыеты́чны

2.

n., pl. -taries

паёк -йка́ m.; дые́тная сыстэ́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dietetyczny

dietetyczn|y

дыетычны; дыетны;

~e żywienie — дыетычнае харчаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АДГО́Н,

абястлушчанае малако пасля аддзялення вяршкоў ад цэльнага малака. Састаў адгону залежыць ад зыходнага саставу цэльнага малака і ступені яго абястлушчвання. Мае ў сярэднім каля 3,2% бялкоў, 4,8% малочнага цукру, 0,05% тлушчу, 0,7% мінер. рэчываў. Выкарыстоўваецца як харч. дыетычны прадукт, на прыгатаванне сухога і згушчанага малака, сыраквашы, кефіру, кумысу, сыру і інш., выраб казеіну, як корм для маладняку жывёлы і птушак.

т. 1, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стол, стала́, мн. сталы́, стало́ў, м.

1. Прадмет мэблі ў выглядзе шырокай гарызантальнай дошкі на высокіх падпорах, ножках.

Пісьмовы с.

Сесці за сталы.

Перагаворы за круглым сталом (перан.: пры поўным раўнапраўі бакоў).

2. Прадмет спецыяльнага абсталявання або частка станка падобнай формы.

Аперацыйны с.

3. адз. Страва, ежа, тое, што падаюць для яды.

Затраты на с.

Разнастаіць с.

4. Від стравы, ежы; рэжым харчавання.

Мясны с.

Дыетычны с.

Вегетарыянскі с.

5. які або чаго. Аддзел ва ўстанове, а таксама сама ўстанова, якая займаецца спецыяльным колам пытанняў

С. даведак.

Пашпартны с.

|| памянш. сто́лік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. стало́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)