Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыві́зія, -і, мн. -і, -зій, ж.
1. Асноўнае тактычнае злучэнне ў розных відах узброеных сіл.
Стралковая д.
Танкавая д.
Авіяцыйная д.
2. Вышэйшае злучэнне ваенных караблёў аднаго або некалькіх класаў.
|| прым.дывізі́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дыві́зіяж. диви́зия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыві́зія, ‑і, ж.
Буйное вайсковае злучэнне з некалькіх палкоў або брыгад у розных відах узброеных сіл. Пяхотная дывізія. Танкавая дывізія. Кавалерыйская дывізія. Паветрана-дэсантная дывізія.// У ВМФ СССР — найбольшае тактычнае злучэнне караблёў аднаго класа.
[Фр. division.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камандзі́р дыві́зіі Divisións komman deur [-dø:r] m -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дыві́зія
(лац. divisio = дзяленне)
буйное вайсковае злучэнне з некалькіх палкоў або брыгад у розных відах узброеных сіл (напр. пяхотная д, танкавая д, зенітная д).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Дыві́зія ’дывізія’ (БРС). Рус.диви́зия, укр.диві́зія. Запазычанне з польск.dywizja ’тс’ (а гэта з лац.divisio ’дзяленне’). Гл. Фасмер, 1, 513; падрабязна Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 115.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
«Блакітная дывізія» (Іспанія) 5/161
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)