душава́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. душава́я душавы́я
Р. душаво́й душавы́х
Д. душаво́й душавы́м
В. душаву́ю душавы́я
Т. душаво́й
душаво́ю		 душавы́мі
М. душаво́й душавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

душава́я ж., сущ. душева́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

душавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. душ.

2. у знач. наз. душава́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж. Памяшканне з душавым прыстасаваннем.

Адрамантаваць душавую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

душева́я сущ. душава́я, -во́й ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

душавы́, ‑ая, ‑бе.

1. Які мае адносіны да душа. Душавая ўстаноўка. □ У кватэрах прадугледжаны і газавыя пліты, і прасторныя балконы, і душавыя пакоі, і зручныя сценныя шафы. Грахоўскі.

2. у знач. наз. душава́я, ‑ой, ж. Памяшканне з душавымі прыстасаваннямі. Зайсці ў душавую.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душ, -а і -у, м.

1. -а. Прыстасаванне для аблівання цела струменьчыкамі вады.

Мыцца пад душам.

2. -у. Сама працэдура аблівання такой прыладай.

Прыняць д.

|| прым. душавы́, -а́я, -о́е.

Д. павільён.

Душавая кабіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

душавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. душавы́ душава́я душаво́е душавы́я
Р. душаво́га душаво́й
душаво́е		 душаво́га душавы́х
Д. душаво́му душаво́й душаво́му душавы́м
В. душавы́ (неадуш.)
душаво́га (адуш.)		 душаву́ю душаво́е душавы́я (неадуш.)
душавы́х (адуш.)
Т. душавы́м душаво́й
душаво́ю		 душавы́м душавы́мі
М. душавы́м душаво́й душавы́м душавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Dúschanlage

f -, -n душава́я (устаноўка, напр. на заводзе і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кабі́на, ‑ы, ж.

Невялікае, звычайна закрытае, памяшканне спецыяльнага прызначэння (напрыклад, для пілота ў самалёце, вадзіцеля ў аўтамабілі, тэлефонных размоў і пад.). Кабіна для галасавання. Душавая кабіна. □ У празрыстай шкляной кабіне, асветленай гарачым майскім сонцам, на фоне чыстага сіняга неба быў відзён сілуэт кранаўшчыка. Грахоўскі. Пятрусь вылез з пілоцкай кабіны крыху збянтэжаны — ён не чакаў, што яго будзе сустракаць усё сяло. Краўчанка.

[Фр. cabine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stall​1 [stɔ:l] n.

1. сто́йла; ста́йня, хлеў

2. ларо́к, кіёск, ша́пік; пала́тка (на кірмашы)

3. pl. the stalls BrE партэ́р (у тэатры)

4. pl. stalls eccl. ме́сцы на клі́расе для пе́ўчых і духаве́нства

5. кабі́на;

a shower stall душава́я кабі́на

6. заглушэ́нне мато́ра (машыны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)