духата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж.

Гарачае душнае надвор’е або душнае, нясвежае паветра.

У пакоі страшэнная д.

У тайзе стаяла д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

духата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. духата́
Р. духаты́
Д. духаце́
В. духату́
Т. духато́й
духато́ю
М. духаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

духата́ ж. духота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

духата́, ‑ы, ДМ ‑хаце, ж.

Гарачае душнае надвор’е. Духата і пыл гарадскіх вуліц гналі людзей у поле, да мора, на чыстае паветра. Гартны. // Цяжкае, душнае паветра. Можа таму, што Параска сёння пякла хлеб, па ўсёй хаце стаяла духата. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духата́ ж гл дyxмень

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

духота́ духата́, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

немагчы́мы, -ая, -ае.

1. Неажыццявімы, невыканальны.

Няма нічога немагчымага (наз.).

2. перан. Такі, што нельга выцерпець, вынесці; нясцерпны.

Немагчымая духата.

|| наз. немагчы́масць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

closeness [ˈkləʊsnəs] n.

1. блі́зкасць

2. духата́, спёртасць

3. шчы́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́рнасць гл духата

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stuffiness

[ˈstʌfinəs]

n.

духата́, заду́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)